De lat omlaag. En hoe! 

Hoe komen we deze coronatijd met elkaar goed door? Valt er misschien zelfs iets moois uit te halen?  

Wat mij erg helpt is elke dag heel bewust mijn lat niet te hoog te leggen en mijn focus voor de dag scherp te hebben: wat wil ik echt doen deze dag? Als het een beetje een mooie dag is, kan dat iets simpels zijn zoals: lekker naar buiten met de kinderen. Een tijd videobellen met een favoriete tante van de kinderen of een verrassingspakketje maken voor familie die we lang niet hebben gezien.  

Hetzelfde doe ik aan het begin van een week. Wat heeft mijn prioriteit? Wat wil ik deze week echt doen? Dat kan zijn: koekjes bakken met de kinderen, mooie liedjes met hen zingen en een artikel schrijven. Van nature ben ik geneigd tientallen doelen te hebben voor een week. Dus het blijft oefenen, oefenen: kleine, haalbare doelen stellen. Maar wat geeft het heerlijk veel lucht om mezelf echt te beperken. En een voldaan gevoel, als die een, twee of drie dingen gelukt zijn.  

Het goed en gezellig hebben met elkaar is uiteindelijk veel belangrijker dan wat we allemaal doen… dat gezellig houden is natuurlijk niet altijd makkelijk, alle dagen thuis. Hier een peuter en een kleuter die elkaar geregeld in de haren zitten. Dus misschien wel het belangrijkste doel: lief zijn voor elkaar en voor mezelf. De rest komt (later) wel. Scheelt een hoop stress. Ook hier zit er geregeld een prut-dag tussen. Zo’n dag dat je de hele dag verlangt naar de avond… Maar ja, die dagen horen er ook bij. Ik leer steeds beter leven bij de dag.. morgen weer een nieuwe dag! Mijn motto is: geniet zodra het kan! Al is het maar van een bak koffie of van een leuk gesprek in de speeltuin. ☕😉